Ich losy kształtowała wojna, okupacja i czas komunistycznego reżimu. W trudnych chwilach wszystko oddawały Maryi... Tak pozostało do dziś, chociaż w innych warunkach i sytuacji politycznej. Jakie zadania stawia przed nimi świat dzisiaj?
Począwszy od czasu wojny, szczególnie Powstania Warszawskiego, pierwsze członkinie Instytutu Prymasa Wyszyńskiego, wówczas nazywanego Ósemką, podjęły walkę poprzez modlitwę i mobilizację ludności stolicy do zawierzenia Bogu przez Maryję. Towarzyszyły narodowi modlitwą podczas okupacji, a w czasie komunizmu na klęczkach wspierały działania Prymasa Tysiąclecia, podtrzymującego ducha wiary Polaków, zawierzającego losy Ojczyzny macierzyńskiej opiece Maryi Jasnogórskiej.
Dziś w tym samym duchu oddają się Jej w macierzyńską niewolę miłości za wolność Kościoła w Ojczyźnie i na całym świecie, wspierają modlitwą papieża, towarzyszą duchowo i moralnie wychowaniu kolejnych pokoleń w wierności Bogu i Ewangelii. Zmienił się charakter pracy Instytutu. Jako osoby świeckie, członkinie poświęcają swoje życie Chrystusowi na drodze rad ewangelicznych, służąc Mu w drugim człowieku, podejmują prace na różnych stanowiskach, w różnych zawodach zarówno w instytucjach kościelnych, jak i świeckich. Szczególne ich zadanie to przemiana świata od wewnątrz – na kształt ewangelicznego zaczynu. I chociaż nie wyróżniają się wyglądem zewnętrznym i stylem życia, ich oddanie Maryi promieniuje na innych, a wierna modlitwa przyczynia się, w co mocno wierzą, do odnalezienia wielu, którzy zagubili drogę do Boga.
Osoby należące do wspólnoty Instytutu Prymasa Wyszyńskiego można spotkać w pracy wychowawczej, katechetycznej, opiekuńczej i apostolskiej. Pracują w biurach, na uniwersytetach, w szkołach, w środowiskach medycznych i pomocy psychologicznej – wszędzie, gdzie mogą wykorzystać własne przygotowanie zawodowe i kwalifikacje. Część z nich prowadzi domy rekolekcyjne w miejscach pamięci Prymasa Tysiąclecia, pieczołowicie strzegąc śladów jego pobytu i pasterskiej posługi. Przechowują dzieła pisane i głoszone kazania, które przez lata, towarzysząc Prymasowi Wyszyńskiemu, skrzętnie nagrywały i spisywały, tak że do obecnych czasów zgromadziły duże archiwum, założyły własne wydawnictwo. Dziś propagują myśli Wielkiego Polaka, aby prostować nimi pokrzywione ścieżki ludzkiego życia i z radością oczekują na chwilę ogłoszenia go błogosławionym.
Duch apostolski wspólnoty nie pozostał zamknięty w granicach Ojczyzny, mimo że charyzmat zawiera Maryjne, ale i polskie akcenty i tożsamość związaną z historią narodu polskiego. Kilka członkiń pracuje na rzecz misji, wspierając należącą do Instytutu misjonarkę, która od ponad 30 lat służy chorym na trąd w Indiach, głosząc Chrystusa swoją postawą otwartości i miłości wobec społecznie wykluczonych.
W szeregi wspólnoty wstępują wciąż nowe kobiety, aby nieść światu ducha Ośmiu Błogosławieństw, które są ich szczególnym programem. Bo cóż piękniejszego nad to, że Chrystus nazwał błogosławionymi wszystkich, którzy dla Jego imienia pozostawią swoje dobra, aby iść za Nim, stając się cichymi, miłosiernymi, czystego serca, wprowadzającymi pokój, a nawet cierpiącymi prześladowania dla sprawiedliwości?... To droga do Królestwa, na której bez wątpienia można spotkać Chrystusa i Jego Matkę i dzielić się radością spotkania z każdym napotkanym człowiekiem.
MW
